Zdobywacza powieść graficzna Pulitzera „Feeding Ghosts” zaskakująco niedostateczne reakcje

Powieść graficzna Feeding Ghosts: A Graphic Memoir autorstwa Tessy Hulls , opublikowane przez MCD w 2024 r., Osiągnęło niezwykły wyczyn, wygrywając nagrodę Pulitzera. Ogłoszona 5 maja, ta wyróżnienie stanowi znaczący kamień milowy w świecie komiksów i literatury. To dopiero drugi raz powieść graficzna wygrała Pulitzera po Mausie Art Spiegelmana w 1992 roku, który otrzymał specjalną nagrodę. W szczególności karmienie duchów wygrało w zwykłej kategorii wspomnień lub autobiografii, konkurując z najlepszą angielską prozą na całym świecie, i debiutancka powieść graficzna Hullsa.

Nagroda Pulitzera, powszechnie uważana za najbardziej prestiżową nagrodę w dziennikarstwie, literaturze i muzyce w Stanach Zjednoczonych, stanowi drugie miejsce, aby Nagrody Nobla na scenie międzynarodowej. Zwycięstwo dla Feeding Ghosts to monumentalne osiągnięcie w branży komiksowej, ale co zaskakujące, otrzymało ograniczone ubezpieczenie. Od czasu ogłoszenia dwa tygodnie temu tylko kilka głównego nurtu i publikacji handlowych, w tym Seattle Times i wydawców co tydzień , wraz z jednym głównym punktem informacyjnym komiksowym, Comics Beat , poinformowało o tej przełomowej wygranej.

Rada Nagrody Pulitzera opisała karmienie duchów jako „wpływającego na dzieło sztuki literackiej i odkryć, których ilustracje ożywiają trzy pokolenia chińskich kobiet - autorkę, jej matkę i babcię oraz doświadczenie traumy przekazywane z historią rodzinną”. Powieść graficzna, której stworzenie trwało prawie dekadę, zagłębia się w pogłos w historii chińskiej przez trzy pokolenia. Podąża za podróżą babci Hullsa, Sun Yi, szanghajskiego dziennikarza, który uciekł do Hongkongu wśród zwycięstwa komunistycznego w 1949 roku. Sun Yi napisała najlepiej sprzedające się wspomnienie o swoich prześladowaniach i przetrwaniu, ale później doznała załamania psychicznego, z którego nigdy nie wyzdrowiała.

Hulls, która dorastała, świadkiem swojej matki i babci zmagania się z niezbadną traumą i chorobą psychiczną, wyruszyła w osobistą podróż, aby zmierzyć się z własnymi obawami i traumami. Ta podróż doprowadziła ją do stworzenia duchów karmienia . W wywiadzie w zeszłym miesiącu Hulls wyjaśnił: „Nie czułem się, jakbym miał wybór. Moje duchy rodzinne dosłownie powiedziały mi, że muszę to zrobić. Moja książka nazywa się Duchami Feeding, ponieważ to był początek tego dziewięcioletniego procesu naprawdę wchodzenia w coś, co było obowiązkiem mojej rodziny”.

Pomimo sukcesu swojego debiutu Hulls wskazała, że ​​karmienie duchów może być jej ostatnią powieścią graficzną. W innym wywiadzie stwierdziła: „Dowiedziałem się, że bycie graficznym pisarzem jest dla mnie zbyt izolujące. Moja twórcza praktyka polega na byciu na świecie i reagowaniu na to, co tam znajduję”. Na swojej stronie internetowej wyraża zamiar przejścia do wbudowanego dziennikarza komiksów, współpracując z naukowcami terenowymi, grupami tubylczymi i organizacją non -profit w odległych środowiskach.

Niezależnie od przyszłości tego pionierskiego artysty, karmienie duchów zasługuje na powszechne uznanie i świętowanie poza dziedziną komiksów, uznając jej głęboki wpływ na literaturę i sztukę.